Ο ΜΑΧΑΤΜΑ ΓΚΑΝΤΙ ΚΑΙ Η ΚΒΑΝΤΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΑΣ

Πήρα το παρακάτω άρθρο από το σάϊτ του αστρολόγου και μεταφυσικού Robert Wilkinson, www.aquariuspapers.com . Παρά το γεγονός ότι το δημοσίευσε στις 20 Ιουλίου 2006,  το βρίσκω ιδιαίτερα επίκαιρο, γι αυτό και το αναδημοσιεύω μεταφρασμένο:

Ο Μαχάτμα Γκάντι και η Κβαντική Πραγματικότητα μας

Αν και ο κόσμος είναι εγκλωβισμένος στη βία και το φόβο, πιστεύω ότι υπάρχουν συγκεκριμένες ενδείξεις μιας καλύτερης πραγματικότητας που έρχεται. Εμείς που αναζητούμε την αλήθεια, την καλοσύνη και την ομορφιά ΘΑ ξεπεράσουμε και θα ζήσουμε περισσότερο από τους βαρβάρους που στο παρόν δημιουργούν τόσο πόνο για τόσο μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας. Έχουμε ήδη δει σημάδια μιας μεγαλύτερης ευαισθητοποίησης, και η κατανόησή μας σχετικά με τον χρόνο, το χώρο, την ύλη και την ενέργεια έχουν εξελιχθεί σε μεγαλύτερο βαθμό από ό, τι ποτέ πριν. Γνωρίζουμε τώρα ότι ζούμε σε μια κβαντική πραγματικότητα η οποία παίρνει σχήμα όπως την ζούμε.

Το εξελικτικό αυτό φαινόμενο είναι παγκόσμιο, και μας δείχνει ότι το μακροπρόθεσμο μέλλον μας είναι λαμπρό, παρά το γεγονός ότι η βία σήμερα  τρομοκρατεί τις αισθήσεις μας και τις ψυχές μας. Υπάρχουν τόσα πολλά σημάδια που προέρχονται από τόσες πολλές εξελίξεις ώστε είμαι πεπεισμένος ότι η ανθρωπότητα είναι στα πρόθυρα ενός σημαντικού άλματος στην συλλογική συνείδηση, και ότι τα πάντα συνεργάζονται στο να αφυπνίσει την αιώνια κοιμισμένη φύση μας, η οποία είναι Πνεύμα ως Φως. Εδώ είναι ένα άλλο απόσπασμα από τον Κορυφαίο Πολιτικό όλων των εποχών, που αποκαλύπτει μια πτυχή της απίστευτης δύναμης της ψυχής του, που άλλαξε τον κόσμο μας για πάντα μέσα από το παράδειγμα που έθεσε για εμάς. «Ο άνθρωπος συχνά γίνεται αυτό που ο ίδιος πιστεύει ότι είναι. Αν επιμένω να λέω στον εαυτό μου ότι δεν μπορώ να κάνω ένα συγκεκριμένο πράγμα, είναι πιθανό ότι τελικά θα καταλήξω πραγματικά να είμαι ανίκανος να το κάνω. Αντίθετα, αν έχω την πεποίθηση ότι μπορώ να το κάνω, θα αποκτήσω σίγουρα την ικανότητα να το κάνω, ακόμη και αν δεν την έχω στην αρχή».

Αυτός είναι ο λόγος που χρειαζόμαστε μια πολιτική της ελπίδας, όχι του φόβου.