Πέμπτη 22 Ιουνίου 2017

ΑΠΟ ΠΟΙΟΝ ΤΡΕΧΕΙΣ ΝΑ ΞΕΦΥΓΕΙΣ ΤΕΛΙΚΑ;



Προσπάθησες ποτέ να το σκάσεις από το σπίτι όταν ήσουν παιδί; Μερικοί από εμάς μπορεί να το σκάσανε για έναν καλό λόγο. Άλλοι το έσκασαν επειδή δεν γινόταν το δικό μας, γιατί θέλαμε την προσοχή, το είδαμε σε μια ταινία, ή ένας φίλος το έκανε.

Οι περισσότεροι από εμάς στην ενήλικη ζωή συνεχίζουν αυτό το μοτίβο της φυγής. Μόνο που φαίνεται απλά διαφορετικό. Μια από τις καλύτερες φίλες μου αποκαλεί τον εαυτό της «
serial dater” (= κατ’ εξακολούθηση ερρωμένη). Δεν μπορεί να ΜΗΝ είναι σε μια σχέση. Δεν είναι εντάξει με το ποια είναι, έτσι δεν μπορεί να είναι μόνη της. Χρησιμοποιεί τις σχέσεις για να ξεφεύγει από τις ανασφάλειες της. Για μένα, με κοινωνικό άγχος, το μυαλό μου μπορεί να επινοήσει αυτόματα 15 δικαιολογίες  όσον αφορά το γιατί πρέπει να φύγω εκείνη ακριβώς την στιγμή, ακριβώς τώρα, και βρίσκω έναν τρόπο να «αποδράσω».

Κάποιοι από μας φεύγουν από τον σωματικό ή συναισθηματικό πόνο με τη χρήση ναρκωτικών ή αλκοόλ. Πιστεύουμε ότι είναι εντάξει επειδή η κοινωνία μας λέει ότι είναι αποδεκτό να μεθάμε κάθε φορά που έχουμε μια δύσκολη μέρα στη δουλειά, ή όταν αγχωνόμαστε, ή επειδή πίνουμε «μόνον» την τάδε ποσότητα. Το θέμα δεν είναι η ποσότητα. Το πρόβλημα έγκειται στον τρόπο που επιλέγουμε να αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητα της ζωής.

Ακόμα και το πιο γενναίο πρόσωπο ήδη έχει ή θα τρέξει μακριά από κάτι που δεν
θέλει να αντιμετωπίσει, είτε πρόκειται να θρηνήσουμε τον θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου, να αντιμετωπίσουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη, μέλη της οικογένειας που έχουμε προδώσει, κ.λπ.

Είναι στην ανθρώπινη φύση να φεύγει μακριά από τα πράγματα που μας κάνουν να αισθανόμαστε άβολα ή μας φοβίζουν. Η αλήθεια είναι, ότι είμαστε όλοι φυγάδες, και απλώς προσπαθούμε να βρούμε μια θέση όπου θα είμαστε άνετα, το σπίτι μας. Αλλά δεν χρειάζεται να συνεχίσετε να τρέχετε. Αν συγκεντρώσετε το θάρρος να το παραδεχτείτε, μπορείτε να βρείτε γιατρειά.


(Μια φίλη)


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου