Τετάρτη 19 Ιουλίου 2017

ΤΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΑΣ



Η απάντηση σας στην Μεγάλη Ερώτηση είναι το πρότυπο της ζωής σας. Αν πιστεύετε ότι υπάρχουν δύο ξεχωριστές δυνάμεις στον κόσμο, με δύο πολύ διαφορετικούς τρόπους έκφρασης, τότε θα βλέπετε πάντοτε τα πράγματα που συμβαίνουν στην ζωή με τα μάτια αυτής της πολικότητας και αυτού του διαχωρισμού.  Ακόμα και αν αυτή είναι μια ασυνείδητη πεποίθηση για την οποία δεν μιλάτε ποτέ με τους άλλους, και ίσως ακόμη και ποτέ δεν αναγνωρίζετε στον εαυτό σας, μπορεί να κυριαρχεί στην αποδοχή της αγάπης και της επιτυχίας σε κάθε σας σχέση, κάθε καριέρα, όλες τις οικονομικές υποθέσεις σας, και την ποιότητα της υγείας σας.

Αυτή η μοναδική, μερικές φορές ασυνείδητη πεποίθηση, μπορεί να επισκιάζει τις πιο δυνατές εμπειρίες της ζωής μας, και να το κάνει με τρόπο που δεν γνωρίζουμε καν ότι έχει συμβεί.

Για παράδειγμα, αν δούμε την δύναμη του «φωτός» σαν έναν φίλο που μας αγαπά και θέλει μόνον το καλύτερο για μας, ενώ πιστεύουμε ότι το «σκοτάδι» δεν ενδιαφέρεται για μας και θέλει να μας παγιδεύσει σε αυτό-καταστροφικές συμπεριφορές, τότε ο κόσμος αρχίζει να μοιάζει με πεδίο μάχης, η ζωή γίνεται η μάχη.  Αν είμαστε πεπεισμένοι ότι οι δύο δυνάμεις είναι σε αντίθεση η μία με την άλλη, αρχίζουμε να βλέπουμε αυτήν την σύγκρουση να εκφράζεται σε κάθε πεποίθηση, από το πόσο αξίζουμε να μας αγαπούν και την επιτυχία, μέχρι πόσο αξίζουμε την ίδια την ζωή! 

Στην παρουσία μιας τόσο βαθιά ριζωμένης πεποίθησης να εκφράζεται με την δύναμη και την αντιδραστική ταχύτητα του υποσυνείδητου νου μας, δεν αποτελεί έκπληξη, επομένως, να βλέπουμε την μάχη αυτή να εκδηλώνεται ως η χημεία του σώματος μας.
Για κάθε μη σωματική αίσθηση, συναίσθημα, και πεποίθηση που δημιουργούμε μέσα στο σώμα μας, υπάρχει το σωματικό ισοδύναμο αυτής της εμπειρίας που μετατρέπεται στα ίδια μας τα κύτταρα.  Έτσι έχουμε κυριολεκτικά αυτό που μπορούμε να ονομάσουμε «χημεία της αγάπης» και «χημεία του μίσους».  Με το γεγονός αυτό κατά νου, τι υποθέτετε ότι συμβαίνει όταν ζούμε την ζωή μας πιστεύοντας ότι υπάρχουν δύο βασικές δυνάμεις σε αυτόν τον κόσμο – μία που είναι καλή και μία που είναι κακιά, μία που της αρέσουμε και μία που δεν της αρέσουμε, μία η οποία βρίσκεται εδώ για να μας βοηθήσει και μία που είναι εκεί έξω να μας αρπάξει; Η απάντηση είναι φανερή.
 
Αν στο βάθος της ύπαρξης μας πιστεύουμε ότι η ζωή είναι ένα σπάνιο και πολύτιμο δώρο που πρέπει να καλλιεργούμε, να διερευνούμε και να λατρεύουμε, τότε ο κόσμος φαίνεται να είναι ένα όμορφο μέρος να κάνουμε τις εξερευνήσεις μας.  Είναι πλούσιος σε διαφορετικούς πολιτισμούς, εμπειρίες, και ευκαιρίες.  Το κλειδί εδώ είναι ότι πρέπει να πιστέψουμε ότι είμαστε ασφαλείς πριν μπορέσουμε να απολαύσουμε τα οφέλη μιας τέτοιας εμπειρίας.  Αυτό είναι περισσότερο από απλά να πιστεύουμε ή να ευχόμαστε να είναι αλήθεια.  Πρέπει να το δεχτούμε και να το πιστέψουμε μέχρι τα βάθη της ύπαρξης μας.

Λέτε, λοιπόν, «Ναι, σωστά! Πες το άλλη μια φορά, που βρίσκεται αυτός ο ασφαλής κόσμος;» και θα συμφωνήσω ότι αν κοιτάξουμε τα ΜΜΕ και την λαϊκή γνώμη, έχουμε κάθε λόγο να πιστέψουμε ότι ο κόσμος μας είναι κάθε άλλο από ασφαλής.
Από την άλλη μεριά, αν πιστέψουμε αληθινά από το βάθος της ύπαρξης μας ότι αυτός είναι ένας επικίνδυνος κόσμος, και ενσωματώνουμε την πεποίθηση αυτή κάθε μέρα της ζωής μας, θα δούμε ότι εκδηλώνεται στο κάθε τι από την εργασία μας και την καριέρα μας μέχρι τις σχέσεις και την υγεία μας.  Ακόμη και όταν καινούργιες ευκαιρίες παρουσιάζονται στον δρόμο μας, θα νοιώθουμε ότι δεν υποστηριζόμαστε, δεν είμαστε έτοιμοι, ή δεν αξίζουμε τα τις δεχτούμε.  Θα φοβόμαστε να πάρουμε ρίσκα, θα αισθανόμαστε ανάξιοι να έχουμε την δουλειά ή τον έρωτα που μας δίνει πραγματική χαρά, και θα βρισκόμαστε να αρκούμαστε σε οτιδήποτε βρεθεί στον δρόμο μας.

Αν δεν έχουμε λόγο να πιστεύουμε διαφορετικά, δεν θα ήταν παράξενο να βρούμε ίσως την μάχη την οποία υποσυνείδητα πιστεύουμε να εκφράζεται στα κύτταρα του σώματος μας – τα οποία θα ερμηνεύουν τις πεποιθήσεις μας σαν οδηγίες για να παράγουν την χημεία που κλέβει από εμάς ακόμα και την εμπειρία που λατρεύουμε περισσότερο: την ίδια τη ζωή!

Μερικές φορές η εξωτερική αυτή απεικόνιση των πεποιθήσεων στο σώμα μας είναι λεπτή.  Είναι ευλογία όταν είναι λεπτή, γιατί μας δίνει την ευκαιρία να αναγνωρίσουμε τα σημάδια του φόβου μας και να τα διαχειριστούμε πριν είναι πολύ αργά.  Μερικές φορές, όμως, δεν είναι τόσο λεπτή.


(Απόσπασμα από το βιβλίο του Gregg Braden, “The Spontaneous Healing of Belief: shattering the paradigm of false limits”)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου