ΤΙ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΑ ΑΦΗΝΕΙΣ ΠΙΣΩ ΣΟΥ;

Ζούμε σήμερα στην πιο καταγεγραμμένη εποχή του ανθρώπινου πολιτισμού. Μέσα στους αιώνες υπήρξαν ιερογλυφικά στους τοίχους σπηλαίων, που στη συνέχεια εξελίχθηκαν στο γράψιμο επάνω σε φύλλα, όπως οι Αιγύπτιοι έγραφαν στον πάπυρο, έπειτα στη συγγραφή βιβλίων, και τώρα προχωρήσαμε στο ραδιόφωνο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Ποτέ πριν, δεν είχε ο μέσος άνθρωπος τη δύναμη να έχει πρόσβαση σε εκατομμύρια όπως κάνουμε τώρα. Έχουμε γίνει τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Δυστυχώς, οι περισσότεροι από εμάς δεν το γνωρίζουν. Με τα social media (Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης), οι ζωές μας καταγράφονται κάθε μέρα, από επιλογή και συχνά με χαρά. Οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουν σκεφτεί το γεγονός ότι πολύ καιρό αφού φύγουμε από αυτή τη γη, οι ιδέες, τα μηνύματα και οι πράξεις που έχουμε δημοσιεύσει στους ψηφιακούς μας τοίχους θα μείνουν πίσω για τις μελλοντικές γενιές να τα δουν. 

Δεν νομίζω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν αφιερώσει έστω και λίγα δευτερόλεπτα στο να το σκεφτούν αυτό. Αν το έκαναν, δεν θα βλέπαμε τα περισσότερα από τα πράγματα που βλέπουμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Θα έπρεπε να υπάρχουν περισσότεροι από εμάς που θα εκμεταλλεύονταν το γεγονός ότι έχουμε μπροστά μας μια ευκαιρία να διαμορφώσουμε όχι μόνον τον σημερινό κόσμο, αλλά αυτόν που θα αφήσουμε πίσω. Όταν (όπως ο μεγάλος Stevie Wonder τραγουδάει στο τραγούδι "As" από το κλασικό άλμπουμ του "Songs Is The Key of Life") .. «τα εγγόνια των παιδιών σας και τα δισέγγονα τους, θα λένε», τι θα λένε όταν πρόκειται για σένα; Πώς θα ζήσεις τη ζωή σου; Όχι ότι είμαστε εδώ για να κρίνουμε ή να κριθούμε, αλλά η αλήθεια είναι ότι θα πούνε κάτι, και έχουμε κάθε ευκαιρία να έχουμε λόγο στο πώς θα μας θυμούνται:

   ο  Ποιους θα έχουμε βοηθήσει;
   ο  Πώς θα συμβάλλουμε στην κοινωνία;
   ο  Θα κάνεις ό,τι μπορείς για να κάνεις τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος;

Για μένα, ήταν μια εξέλιξη και αυτό σημαίνει ότι βγήκα έξω από τη ζώνη της βολής μου. Μου πήρε πολύ χρόνο, οπότε δεν είμαι σε θέση να κρίνω, πρόθεσή μου είναι απλά να μοιραστώ. Ως γονείς ενός γιού στο φάσμα του αυτισμού, ηλικίας τώρα 10 ετών, η σύζυγός μου και εγώ μοιραζόμαστε όλο και περισσότερες ανησυχίες, ακριβώς όπως κάνουν και οι άλλοι γονείς. Εκτός από τις κόρες της συζύγου μου από τον προηγούμενο γάμο της, είμαστε οι νόμιμοι κηδεμόνες για τα τέσσερα παιδιά της αδελφής της, δύο αγόρια και δύο κορίτσια (ηλικίας 11-14).

Τα τελευταία έξι χρόνια ζουν μαζί μας, και τώρα είμαστε στη μέση της διαδικασίας της υιοθεσίας. Οικογένειες όπως η δική μας είναι λίγο ιδιαίτερες, αλλά όλες οι οικογένειες πρέπει να έχουν στη διάθεσή τους τις ίδιες έννοιες για το χρήμα, πώς αυτό λειτουργεί, και πώς μπορεί αυτό να εφαρμοστεί. Αυτό είναι διπλά σημαντικό στον κόσμο των ειδικών αναγκών όπου το επίπεδο της μη προβλεψιμότητας που σχετίζεται με το μέλλον των παιδιών μας, είναι σημαντικά υψηλότερο.

Αυτή τη στιγμή, αυτός είναι ο τομέας που έχω εστιαστεί, αλλά θέλω να συμβάλω στον κόσμο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, και σε άλλους τομείς, εξ ίσου καλά. Με τι είσαι παθιασμένος; Με ποιο τρόπο θα συμβάλεις στον κόσμο; Τι θα μπορούσαν τα ψηφιακά αποτύπωμα σου να πουν στον κόσμο όταν φύγεις; Σκέψου το και άρχισε να γράφεις τη δική σου ιστορία.

Του Shawn Francis

Σχετικά με τον συγγραφέα:

Ο Shawn Francis ζει στο Los Angeles της California με την σύζυγο και τα παιδιά του.  Ένα από τα οποία σε ηλικία τριών ετών διαγνώστηκε με αυτισμό.  Για περισσότερα από 10 χρόνια έχει εργαστεί στις πωλήσεις, τις οικονομικές υπηρεσίες και την προσωπική ανάπτυξη.  Έχει πάθος για τους ανθρώπους και τις δυνατότητες τους.